गाउँ यात्रा

आमा,

तीन दिनदेखि परेकाे पानीले

ठाडाे खाेलाकाे बाटाे वगाएकाे छ ।

बुवाकाे खुट्टा लगलग काँपेकाे देखेकाे थिएँ,

लाैराे पनि राम्ररी टेक्न सकिरहेका थिएनन ।

तिमीलाई समातेर पछि लाउनु

सक्छन कि क्या हाे ?

मलाई त भर छैन ।

 

भुटेका मकै र भट्ट हाल्न नविर्सनु,

तिर्खा लागे बाटाेमा

जति नि,

मुहान छँदैछ ।

 

काँईला त विहानै,

आफ्नाे फाेर व्हिलमा बुढी र केटाकेटी वाेकेर लागि सकाे,

दिउँसाे मिटिङ पाे भ्याउनु छ रे ।

केटाकेटीलाई स्कुल लान तैयारी पार्नुपर्ने रे

बुहारीकाे,

चाउचाउ, चिप्स सबैकाे व्यवस्था गर्नुपर्ने रे ।

 

तपाईलाई थाहै छ,

मलाई गाडीमा,

त्यसमा पनि पहाडकाे बाटाे,

कम्ता डर लाग्दैन ।

मेराे हवाई जहाजकाे टिकट छ,

भात खान घर पुग्छु ।

 

तपाईहरु चैँ,

हाेशियार भएर, समय गाँस र वाँसकाे

ख्याल राख्नु हाेला ।

तीन दिनकाे दिन त भेट भैहाल्छ नि ।

 

अनि, कुमारी (भान्छे) ले पकाएकाे मिठाे खाउँला,

बाउ, छाेरा, आमा सँगै बसेर मिठाे खानुपर्छ है,

बुहारीलाई चैँ विर्सनु हुन्न,

फेरि रिसाउँछिन ।

 

दुई छाक त हाे,

फेरि फर्काइहाल्नु पर्छ,

उहाँहरूलाई शहर मिठाे लाग्दैन,

भन्दैथिन् ।

 

ओह, मेराे जहाज आउने बेला भइसकेछ,

नआत्ति, सुस्तरै र बिस्तारै आउनु हाेला ।

नमरी वाँचे, कालले साँचे

अवश्य भेट भैहाल्छ नि ।

 

शुभ यात्रा,

आमा

बुवा ।