समाज यसै भन्छ,
बुढ्यौलीमा प्रेम गर्नु पाप हो रे ।
हो मा हो नमिलाउ है
यो त अभिसाप हो रे ।
एक्लो हुनुको पिडा
नभोग्नेलाई के थाहा यहाँ ।
साथ मात्र पाए भने
बुढ्यौलीमा नि हुन्छ माया ।
साठीकी छिन् उनि अहिले
सत्तरीले मलाई छोयो
त्यता उनको नैराश्यता
यता मनमा च्वास्स घोच्यो।
पानी दिने कोही छैनन् ।
काकाकुल समाज यो ।
स्नेह, दया सब हरायो
बुढ्यौलीको कहर जो ।
श्रीमती थिइन् बितिगइन् ।
छोरा छोरी गए प्रभास ।
बैंस त्यसै ढल्किगयो ।
साथ दिने न बादल न बतास ।
सहारा नै लौरोमा छ
सुम्सुम्याउँदै सेता केश ।
मानवता नि खोज्नु पर्ने
कति कुरुप हाम्रो देश ।
अन्य आकर्षणहरू
उनी थिइन म थिएँ ।
सुनौलो जिवनको यात्रा बन्यो ।
देखिसहेनन् त्यो पनि ।
जीवन साँच्चै जात्रा बन्यो।
हिजोसम्म चल्दै थियो
सेताम्यै भएका केश देखियो
निला आँखा, चाउरिएका गाला उनका
व्यथा वेदनाका गीत लेखियो ।
मेरा बन्धु दाजु–भाइ
सबै टेढिँदै टेढिँदै गए ।
जीवनमा उदासी अनि
खण्डहार मात्र पो बाँकी रहे ।
तिम्रो साथ, उनको माया
आत्मियता हुँदै जाओस् ।
आशिर्वाद लाग्नेछ बुढाबुढीको ।
जीवन सधैं रम्दै जाओस् ।
बुढ्यौलीमा सबको मनलाई ।
बुझ्ने कोशिस गरौं साथी ।
दुई दिन त हो बाच्नु पर्ने ।
रङ्ग भर्न सिकौं साथी ।।
Facebook Comments
