दुई टुक्रा कविता

ईच्छा

गौँथलीले बिष्ट्याएको झोंकमा

घरको छानामा राँको झोसेर

आँगनमा मादल ठोक्दै नाच्दै

गाएथ्यो रे कसैले:

“खुचिङ् पर्‍यो गौँथली

भरेदेखि काँ बस्छेस् बास् !”

 

यस्तै-यस्तै गरूँ झैँ भइरहेछ

मलाई पनि हिजोआज,

झ्याल-ढोका र ताला-चाबी बेचेर

दाम कमाउने झोँक जागेको छ,

आफ्नै ईनारमा बिख हालेर

नाम कमाउने भोक लागेको छ।

 

यसरी नै बित्ला जस्तो छ

यो जूनी, हे श्रृष्टिकर्ता,

मान्छे नै बनाउने भए मलाई

अर्को जूनीमा,

निर्लज्जताको हद दिनू,

बुद्धि अनुसारको कद दिनू !

 

बहिष्कार

यता आफूलाई,

शब्दसँग चल्ने अनि वाक्यसँग खेल्ने तलतल लागिरहने

कहिले बिम्ब अनि कहिले अलंकार फुत्त-फुत्त भागिरहने

उता भने,

मेरा अल्पविराम, पूर्णविराम अनि विसर्गहरूले समेत घोचेको रे

बिम्ब र अलंकारहरूमात्र कहाँ मलाई नै बहिष्कार गर्ने सोचेको रे!