सम्झनामा दशैँ 

झिसमिसेमै आच्छ्यु-आच्छ्यु गर्दै,

बगुवा–खोला तरेर फलाङ्गेको खोँचबाट,

खनेर ल्याएको कमेरोले पोतिएका,

गाउँ–घरका भित्ताहरु,

ठुलोभीरको सालको बोक्रा पकाएर

निक्लेको कालीले सिँगारिएका 

गाउँका घर–घरका झ्याल-ढोकाहरु,

गाउँभरी घर-घर चहार्दै बटुलिएको बाबियो 

कतै पीपलको हाँगामा झुण्ड्याइएका 

त कतै बाँसको लिङ्गोमा ठड्याइएका,

पिङ – लिंगे-पिङ र रंगटे-पिङ ।  

 

एकाबिहानै आँगनमा न्यानो घाम लाग्ने, 

सुन्दर मानापाथी हिमाल देखिने,

गाउँले सबै जम्मा भई देउराली डाँडाबाट 

मूलबाटो सफा गर्दै हिंडिएका सम्झनाहरु,

हाम्रा मीतबाको काखमा खरर्र- खरर्र 

असिमित गतिमा कल-को आवाज 

पल्टन बाट दशैँ-छुट्टि मिलाएर 

रौनक थप्न पहाड पसेका लाहुरेहरु,

सहरबाट गाउँ भित्रिएका 

जीरा-मसला र पसिनाका बासना ।।  

 

सुख, दुःख, अभाव, चुनौती बीच पनि 

घर-घरमा स-परिवार जम्मा भएर रमाउँदै 

मीठो खाने र राम्रो लगाउने चाड हो, दशैँ:

चोटा–भरी असरट्ट पहेँल्पुर केरा,

सप्रिएर हलक्क भएका जमरा,

काक्राका अचार, दहि–चिउरा,

ठुलो, खोल-वाला रेडियो भिरेर,

लोक–गीत घन्काउँदै टीका-आशिर्वाद 

र दक्षिणा थाप्न कोसेली बोकेर,

गाउँ पसेका चेली-बेटीहरु,

ज्वाईं-भानीच, सज्जन इस्ट-मित्रहरु,

निधारभरी दहीमा मुछिएको,

घरैपिच्छे थपिँने, मायाँ मिसिएको,

रातो अक्षता, कानमाथी पहेँला जमरा,

सकल शरीरमा सजिएका नयाँ लुगा, 

यसरी बेजोड-ऊँड्ने हाम्रा मनका चङ्गा, 

बुझाइ र जिम्मेवारीले नथिचुन्जेलको चाडबाड,

आहा, त्यो बाल्यकालको खुशीले 

झन्डै आकाश छुन्थ्यो; 

अहिले मैले शहरतिर जति नाचेको 

नाटक गरे पनि, के गर्नु? 

दशैँ त बरु गाउँ-घर तिरै पो रमाइलो हुन्थ्यो !