यात्रा

यात्री उही, यात्रा नाैलाे,

बाटाे उही, गन्तव्य नाैलाे,

स्थिर छ,  तर यात्री अशान्त

हिँड्दैछ, तर मन आक्रान्त ।

 

सुन्दै चित्कार डुबी वेदनामा

फेरि, यात्री हिँडद‌ै छ, समय सीमामा ।

 

कहिले उकाली, कहिले ओराली,

खाेज्दै, छहारी, बिसाउन मनको भारी ।

 

क्षणभर, विश्रामकाे खाेजीमा,

विचलित छ मन,

थकित छ तन, तर

आँखा झिम्कन्नन् एक झण ।

 

सहारा र साहसकाे

लाैराे टेकी,

शिथिल शरीर धकेल्दै,

फेरि, सहारा खाेज्दा,

मक्किएकाे लाैराे छ हातमा ।

 

दायाँबायाँ,

तलमाथि, चारैतिर हेर्दा,

ऊ आफ्नाे एक्लाे छायाँ मात्र देख्छ ।

 

साेच्छ, श्रृष्टि रचना कस्ताे,

मानव चाेला किन यस्ताे, सस्ताे ।

 

निरीह सुस्केरा छाड्दै,

बसाइ, बिसाइ

विवश, ऊ पारि हेर्छ ।

 

एउटा सपनाकाे गाउँ छ,

बयली खेल्दै  हुर्केकाे ठाउँ छ,

यात्री उहीँ, यात्रा भने अनेक छ ।