समसामयिक सेन्’र्यू

विवशतामा  

उर्लिँदा  उर्लिँ’दै जो,

गयो उमेर !

 

कपाल् सिद्धिदा 

अनुभवी भइयो, 

राख काइँयो ! 

 

अगुवाहरु, 

कति घुम्छौ बाहिर ?

गाउँ फर्क त !

 

विद्वान्’हरु हो,

आफ्नो जिम्मेवारी जो,   

नबिर्सिनु है !

 

जिन्दगी अहो, 

सोचे जस्तो छैन रे ? 

नसोचे भैगो !

 

सुर्य-चक्रमा,  

आध्यात्मिक् आँखा खोल । 

सत्य बुझिन्छ !

 

स्वाङ् नपारौँ,

महामारी छलेको ?

सोझिएला है !

 

अन्त्यमा एक्लै 

छाड्नु पर्छ यो धर्ती, 

कुरो बुझियोस् !