बल्झिएर रोएँ !

कविता (छन्द-लोकछन्द)

आज पनि तिमीलाई सम्झिएर रोएँ

रुँदारुँदै निदाएँछु, ब्युँझिएर रोएँ।

नरोउँ भन्दा पनि आफैँ लाग्दो रै’छ मायाँ

जताततै तिम्रै छायाँ झल्किएर रोएँ।

*

बादलु झैँ कालो कालो तिम्रो लामो केश

एकान्तमा खेलाएर बस्ने परिवेश।

संसारको सेरोफेरो यौटा सानो घेरो

कैले मिल्ला तिम्रो मेरो सपनीको देश।

*

गाजलु ती ठूला आँखा कल्पिएर रोएँ

भावनामा आफैँभित्र अल्पिएर रोएँ।

हृदयमा पलाएर परेलीमा बग्ने

पिरतीको डडेलोमा सल्किएर रोएँ।

*

माया लाउने मायालुको तिर्सनाले रोएँ

पहिलोपल्ट जिन्दगी यो बिर्सनाले रोएँ।

नदेखिने अङ्कूशेमा मुटु अल्झिएर

भित्री मनको चर्को व्यथा बल्झिएर रोएँ।

Facebook Comments
Kaushik
Comments (0)
Add Comment