समय-चक्र

भए कैयन योगी, महन्त

शास्त्राज्ञ भै घुमे सब जग

हेर न हिजोका ती विद्वान

गए एक दिनकै भै मेहमान

अरे, अझै पनि बाँकी जति

आऊ न भोगूँ भई स्वच्छन्द

माटो बन्नुभन्दा पहिले

किन नभोगूँ सुख खुशीले

उड्ने छौँ जब भई खरानी

न त बसन्त न हुन्छ जवानी !