सधैँ देश पुज्ने पुजारी म होऊँ

कविता (छन्द: भुजङ्गप्रयात)

खरो मूढको ओखती किन्न पाऊँ

उठे सर्प जो ठुङ्न छोपी सुताऊँ

सबै माझ सामर्थ्य ऊर्जा रचाऊँ

सधैँ अस्मिता देशको नै बचाऊँ॥१

 

बिनाबार मेची र काली म धाऊँ

गरी कर्म प्रस्वेद – पानी बगाऊँ

भलो देश नेपालको नै चिताऊँ

रची सादगी सिर्जनाले सजाऊँ॥२

 

प्रभा वीरताको सुनौलो फिँजाऊँ

जपी गौरवी राष्ट्रकै गीत गाऊँ

मधेसी जुटाऊँ, हिमाली उठाऊँ,

म झुक्दै नझुक्ने बनी वीर छाऊँ॥३

सबै माझ सानन्द शोभा लुटाऊँ

सधैँ चन्द्र औ सूर्य झण्डा उठाऊँ

रची स्वर्ग नै अप्सरा ती नचाऊँ

सबै माझ पस्की सुधा नै अचाऊँ॥४

 

न हूँ भोकमा भो भकारी नसाँचूँ

लुटी देश ठूलो धनी भै न बाँचूँ

सधै अस्मिता देशको नै बचाऊँ

म नेपाल मेरो शिखामा नचाऊँ॥५

 

सबै आर्तका घाउ धोऊँ, सघाऊँ

जडी ओखती यत्नले नै लगाऊँ

सकेसम्मको पीर चिन्ता भगाऊँ

सधैँ आरती देशको नै जगाऊँ॥६

 

 

 

अरिङ्गालको क्रूर गोला भगाऊँ

सधैँ माहुरीको म सामिप्य पाऊँ

सुते नीँदमा जो सबै नै जगाऊँ

म यो देशमा शान्ति–धारा बगाऊँ॥७

 

बनी दास खुट्टा कसैको नछोऊँ

जुटौँ कर्ममा, भाग्य सम्झी नरोऊँ

सकेसम्म यो देशको बिघ्न फोऊँ

सधैँ देश पुज्ने पुजारी म होऊँ॥८

Facebook Comments
bannerneupane
Comments (0)
Add Comment