मैले देखाउन धेरै कमाल बाँकी छ !

खूब चुसे मेरा पाकेका रसिला आँपहरू सबले

त्यही चुसिएको आँपको मेरो यो छाला बाँकी छ,

कस्तो मीठो मानेर खाए कलिला काँक्राहरू सबैले,

त्यही काँक्राको अब यो रित्तो झाल बाँकी छ !

अझै गहिरिएर हेर यी चाउरी मेरा,

मैले देखाउन तिमीलाई धेरै कमाल बाँकी छ !

 

फुलेकै हो कपाल, झरेकै हो दाँत

तर कसका लागि फुले र कसका निम्ति झरे ?

सोध्न अझै तिमीले यो सवाल बाँकी छ,

गहिरिएर हेर यो कुप्रो शरीर,

मैले देखाउन तिमीलाई धेरै कमाल बाँकी छ !

 

मैले मेरो फूर्ती त सुर्ती थुके झैँ थुकिसकेँ,

बेहोसी पार गरी होशमा आइसकेँ

आँसु त जिन्दगीमा कति बगे बगे,

आँसु पुछ्न अझै मेरै रुमाल बाँकी छ,

गहिरिएर हेर यो दुर्बल शरीरलाई ,

मैले देखाउन तिमीलाई धेरै कमाल बाँकी छ !

 

 

अझै कसैका छोरा, छोरी, नाति र नातिना छौ तिमी

हजुरबुबा र हजुरआमा बन्नै बाँकी छ ।

“कस्तो देखिन्छ हँ संसार बूढो भएपछि ?”

सोध्न अझै तिमीले मलाई यो सवाल बाँकी छ ।

गहिरिएर हेर मेरा धमिला आँखा,

मैले देखाउन तिमीलाई धेरै संसार बाँकी छ !

 

 

म त घरबारमा नअँटाएर संसारभरि छरिएको मान्छे,

तिमीले त समेट्न अझै तिम्रै घरबार बाँकी छ ।

यो हाल छ मेरो, त्यो चाल छ तिम्रो,

हालचालपछि आउने कति बेहाल बाँकी छ ।

हेर्दै जाऊ गहिरिएर मलाई,

मैले देखाउन तिमीलाई धेरै कमाल बाँकी छ ।

 

 

तिमी मेरो कपाल देख्छौ, म तिम्रो गिदी देख्छु,

तिमी तरुना–तरुनी देख्छौ , म स्त्री–पुरुष देख्छु,

थिए बोसो र मासुका थुप्रा मेरा पनि,

तर अझै पनि यो कङ्काल बाँकी छ ।

हेर्दै जाऊ गहिरिएर मलाई,

यो कङ्कालले पनि देखाउन धेरै कमाल बाँकी छ ।

 

जिन्दगीको लामो लाइनमा अघि पुगें म त,

तिमी अझै लाइनमा बस्नै बाँकी छ,

“कति बेर लाग्ला बा मेरो पालो आउन ?”

तिमीले सोध्न अझै यो सवाल बाँकी छ,

हेर्दै जाऊ गहिरिएर मलाई,

मैले देखाउन धेरै कमाल बाँकी छ ।

रित्तिएको जीउमा भरिएको बुद्धि,

मधुरो आखाँमा गहिरिएको दृष्टि

कौवाले चाख्न अझै यो बेल बाँकी छ,

मेरा त सकिए सबै सवाल–जवाफहरू

तिम्रो त अझै धेरै सवाल बाँकी छ ।

हेर्दै जाऊ गहिरिएर यो वृद्धलाई

यसले देखाउन तिमीलाई धेरै कमाल बाँकी छ !