परिसंवाद
सार्थक चेतनाका लागि परिसंवाद

बल्झिएर रोएँ !

कविता (छन्द-लोकछन्द)

आज पनि तिमीलाई सम्झिएर रोएँ

रुँदारुँदै निदाएँछु, ब्युँझिएर रोएँ।

नरोउँ भन्दा पनि आफैँ लाग्दो रै’छ मायाँ

जताततै तिम्रै छायाँ झल्किएर रोएँ।

*

बादलु झैँ कालो कालो तिम्रो लामो केश

एकान्तमा खेलाएर बस्ने परिवेश।

संसारको सेरोफेरो यौटा सानो घेरो

कैले मिल्ला तिम्रो मेरो सपनीको देश।

*

अन्य आकर्षणहरू

पर्दा उघार्न आओ

नशालु ती आँखा

साम्यवादको नक्कली रटान

पश्चाताप

जीवन

गाजलु ती ठूला आँखा कल्पिएर रोएँ

भावनामा आफैँभित्र अल्पिएर रोएँ।

हृदयमा पलाएर परेलीमा बग्ने

पिरतीको डडेलोमा सल्किएर रोएँ।

*

माया लाउने मायालुको तिर्सनाले रोएँ

पहिलोपल्ट जिन्दगी यो बिर्सनाले रोएँ।

नदेखिने अङ्कूशेमा मुटु अल्झिएर

भित्री मनको चर्को व्यथा बल्झिएर रोएँ।

Facebook Comments